Andrzej Stasiuk urodził się w 1960 roku w Warszawie. Mieszka w Beskidzie Niskim. Prozaik i eseista. Autor Murów Hebronu, Dukli, Opowieści galicyjskich, Dziewięciu, Jadąc do Babadag, Taksimu, Dziennika pisanego później, Grochowa, Nie ma ekspresów przy żółtych drogach, Wschodu, Osiołkiem i kilku innych książek. Ostatnio opublikował Kroniki beskidzkie i światowe (Wołowiec 2018). Laureat paru nagród, m.in. Nagrody im. Samuela Bogumiła Lindego 2002, Nagrody im. Adalberta Stiftera 2005, Nagrody Literackiej Nike 2005, Międzynarodowej Nagrody Literackiej Vilenica 2008, Nagrody Literackiej Gdynia 2010, Nagrody Nowa Kultura Nowej Europy im. Stanisława Vincenza 2011, Dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2011 w dziedzinie literatury, Nagrody Literackiej m. st. Warszawy 2015, Austriackiej Nagrody Państwowej w dziedzinie literatury europejskiej 2016 oraz Nagrody im. Nicolasa Bouviera 2018. Jego książki są tłumaczone na niemal wszystkie języki europejskie, a także na koreański.

Nagrody i nominacje:
— Nagroda Fundacji Kultury 1994
— Nagroda Fundacji im. Kościelskich 1995
— Nominacje do Nagrody Literackiej NIKE: 1997, 1998, 2001, 2002, 2006, 2011, 2015
— Nagroda Biblioteki Raczyńskich 1998
— Naroda „Machiner” 1999
— Nominacja do Paszportu „Polityki” 2001
— Nagroda im. Samuela Bogumiła Lindego 2002
— Nagroda im. Beaty Pawlak 2004
— Adalbert-Stifter-Preis 2005
— Nagroda Literacka Nike 2005
— Nagroda burmistrza Dukli „Zasłużony dla Dukielszczyzny” (2006)
— Nagroda czytelników i klientów księgarni Merlin „Książka Października” (2007)
— Nagroda im. Arkadego Fiedlera dla „Fado” Andrzeja Stasiuka
— Międzynarodowa Nagroda Literacka Vilenica przyznawana przez Związek Pisarzy Słoweńskich (2008)
— Nagroda Literacka Gdynia 2010 w kategorii „proza”
— Nagroda Forum Ekonomicznego i Miasta Krakowa Nowa Kultura Nowej Europy im. Stanisława Vincenza 2011
— Rada Języka Polskiego przy Prezydium PAN przyznała Andrzejowi Stasiukowi tytuł Ambasadora Polszczyzny w Piśmie za wybitne zasługi w krzewieniu pięknej, poprawnej i etycznej polszczyzny.
— Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2011 w dziedzinie literatury.
— "Grochów" nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2013
— Nagroda Literacka m.st. Warszawy 2015
— Ambasador Polszczyzny w Piśmie 2015
— Pióro Fredry 2015 za książkę "Kucając"
— Austriacka Nagroda Państwowa w dziedzinie literatury europejskiej 2016
— Kryształowe Zwierciadło 2016, za wielkie pisarstwo skupione na małych światach, za kreowanie różnorodnych obrazów polskiej rzeczywistości odchodzącej w zapomnienie.
— Nagroda im. Nicolasa Bouviera 2018 za "Wschód" (w przekładzie Margot Carlier)


Zagraniczne wydania książek Andrzeja Stasiuka:

Biały kruk:
— Rowohlt (wydanie niemieckie, 1998)
— De Geus (wydanie holenderskie, 1998)
— Taifuuni (wydanie fińskie, 1998)
— Bompiani (wydanie włoskie, 2001)
— Serpent’s Tail (wydanie angielskie, 2001)
— Európa Könyvkiadó (wydanie węgierskie, 2003)
— Azbooka (wydanie rosyjskie, 2003)
— Clio (wydanie serbskie, 2004)
— Suhrkamp (wydanie niemieckie, 2011)
— Paradox (wydanie bułgarskie, w przygotowaniu)
— Noir sur Blanc (wydanie francuskie, 2007)
— Paseka (wydanie czeskie, 2012)

Ciemny las:
— Divadelni ustav (wydanie czeskie, 2013)
— Modry Peter (wydanie słowackie, 2013)

Czekając na Turka:
— Editura Art. (wydanie rumuńskie, w przygotowaniu)
— Divadelni ustav (wydanie czeskie, 2013)
— Modry Peter (wydanie słowackie, 2013)
— Tempora (wydanie ukraińskie, 2013)

Dojczland:
— Suhrkamp (wydanie niemieckie, 2008)
— Christian Bourgois Editeur (wydanie francuskie, 2010)
— RAO (wydanie rumuńskie, w przygotowaniu)

Dukla:
— Suhrkamp (wydanie niemieckie, 2000)
— Norstedts (wydanie szwedzkie, 2003)
— Christian Bourgois Editeur (wydanie francuskie, 2003)
— Quaderns Crema (wydanie hiszpańskie, 2003)
— New Literary Review (wydanie rosyjskie, 2003)
— BAUM Publishers (wydanie słowackie, 2004)
— Magveto (wydanie węgierskie, 2004)
— Aschehoug (wydanie norweskie, 2005)
— Bompiani (wydanie włoskie, 2008)
— De Geus (wydanie holenderskie, 2002)
— Periplum (wydanie czeskie, 2006)
— Modan (wydanie izraelskie, 2009)
— Dalkey Archive Press (wydanie angielskie, 2011)
— Beletrina (wydanie słoweńskie, 2016)

Dziennik pisany później:
— Suhrkamp (wydanie niemieckie, 2012)

Dziewięć:
— Klasyka (wydanie ukraińskie, 2001)
— Suhrkamp (wydanie niemieckie, 2002)
— Bompiani (wydanie włoskie, 2003)
— Norstedts (wydanie szwedzkie, 2005)
— Fractura (wydanie chorwackie, 2003)
— Studentska Zalozba „Beletrina” (wydanie słoweńskie, 2004)
— Quaderns Crema (wydanie hiszpańskie, 2004)
— Azbooka (wydanie rosyjskie, 2005)
— Harvill/Secker (wydanie angielskie, 2007)
— Harcourt Brace (USA/Canada, 2007)
— RAO International (wydanie rumuńskie, 2007)
— Christian Bourgois Editeur (wydanie francuskie, 2009)
— De Geus (wydanie holenderskie, 2011)
— Magveto (wydanie węgierskie, 2008)
— Paradox (wydanie bułgarskie, 2010)

Fado:
— Suhrkamp (wydanie niemieckie, 2008)
— Christian Bourgois Editeur (wydanie francuskie, 2009)
— Dalkey Archive (wydanie amerykańskie, 2009)
— RAO (wydanie rumuńskie, 2010)
— Grani-T (wydanie ukraińskie, 2009)

Grochów:
— Suhrkamp (wydanie niemieckie, 2013)
— Actes Sud (wydanie francuskie, 2015)
— Magveto (wydanie węgierskie, 2013)
— Quaderns Crema/Acantilado (wydanie hiszpańskie, w przygotowaniu)
— Ersatz (wydanie szwedzkie, w przygotowaniu)
— Atmosphere Libri (wydanie włoskie, 2018)

Jadąc do Babadag:
— Suhrkamp (wydanie niemieckie, 2005)
— Magveto (wydanie węgierskie, 2006)
— Mesonjetorja (wydanie albańskie, 2006)
— Like (wydanie fińskie, 2006)
— Kritika (wydanie ukraińskie, 2007)
— Rao (wydanie rumuńskie, 2007)
— Kitos knygos (wydanie litewskie, 2007)
— Christian Bourgois (Francja, 2007)
— Studentska Zalozba Beletrina (wydanie słoweńskie, 2007)
— Quaderns Crema (wydanie hiszpańskie, 2008)
— NLO (wydanie rosyjskie, 2009)
— Harcourt Brace (USA/Kanada, 2011)
— Harvill/Secker (wydanie brytyjskie, 2011)
— Bompiani Division (wydanie włoskie, 2008)
— De Geus (wydanie holenderskie, 2009)
— Dereta (wydanie serbskie, 2009)
— Fraktura Publishing House (wydanie chorwackie, 2009)
— Periplum (wydanie czeskie, 2012)
— Paradox (wydanie bułgarskie, 2010)
— Mesonjetorija (wydanie albańskie)
— Zmicier Kolas (wydanie białoruskie)
— Polis (wydanie greckie)
— Ersatz (wydanie szwedzkie, 2015)

Jak zostałem pisarzem (próba autobiografii intelektualnej)
— Suhrkamp (wydanie niemieckie, 2001)
— Paralela 45 Editura (wydanie rumuńskie, 2003)
— Magus Design Studio (wydanie węgierskie, 2003)
— Prostor (wydanie czeskie, 2004)
— Saemulgyul (wydanie koreańskie, 2005)
— Actes Sud (wydanie francuskie, 2013)
— Discursus (wydanie ukraińskie, 2017)

Moja Europa. Dwa eseje o Europie zwanej środkową:
— Klassyka (wydanie ukraińskie, 2001)
— Polirom (wydanie rumuńskie, 2003)
— Noir sur Blanc (wydanie francuskie, 2004)
— Kijárat Kiadó (wydanie węgierskie 2004)
— Quaderns Crema (wydanie hiszpańskie, 2005)
— Fractura (wydanie chorwackie, 2007)
— Suhrkamp (wydanie niemieckie, 2004)
— Periplum (wydanie czeskie, 2009)

Mury Hebronu:
— Suhrkamp (wydanie niemieckie, 2003)

Noc:
— Divadelni ustav (wydanie czeskie, 2013)

Opowieści galicyjskie:
— Periplum (wydanie czeskie, 2001)
— Suhrkamp (wydanie niemieckie, 2002)
— Twisted Spoon Press (wydanie angielskie, 2003)
— Jak Publishing House (wydanie węgierskie, 2002)
— Christian Bourgois Editeur (wydanie francuskie, 2004)
— Uitgeverij de Geus (wydanie holenderskie, 2007)
— SLOVART Publishing (wydanie słowackie, 2008)
— Quaderns Crema (wydanie hiszpańskie, 2009)
— Jak Publishing House (wydanie węgierskie, 2009)
— Paradox (wydanie bułgarskie, 2010)
— Old Lion (wydanie ukraińskie, 2014)
— Rajkamal Prakashan (wydanie hinduskie, 2014)

Przez rzekę:
— Le Passeur (wydanie francuskie, 2000)
— Suhrkamp (wydanie niemieckie, 2004)
— Magvető (wydanie węgierskie, 2013)

Taksim:
— Suhrkamp (wydanie niemieckie, 2011)
— Paradox (wydanie bułgarskie, w przygotowaniu)
— Actes Sud (wydanie francuskie, 2011)
— Acantilado (wydanie hiszpańskie, 2015)
— Slovart (wydanie słowackie, 2011)
— Studentska Zalozba Beletrina (wydanie słoweńskie, 2012)
— RCS Libri (wydanie włoskie, w przygotowaniu)
— Magvető (wydanie węgierskie, 2011)
— Ersatz (wydanie szwedzkie, 2013)
— Aschehoug (wydanie norweskie, 2013)
— Fraktura (wydanie chorwackie, 2012)

Tekturowy samolot:
— Suhrkamp (wydanie niemieckie, 2004)

Wschód:
— Old Lion (wydanie ukraińskie, 2015)
— Suhrkamp (wydanie niemieckie, 2016)
— Slovart (wydanie słowackie, 2017)
— Kniha Zlin, s. r. o (wydanie czeskie, 2017)
— Actes Sud (wydanie francuskie, 2017)
— Fraktura (wydanie chorwackie, 2017)
— Acantilado (wydanie hiszpańskie, w przygotowaniu)

Zima:
— Noir sur Blanc (wydanie francuskie, 2006)
— Naklada MD (wydanie chorwackie, 2007)
— Suhrkamp (wydanie niemieckie, 2006)
— Magveto (wydanie węgierskie, 2013)